استفایدن

فارسی

مصدر

• /اِسْتِفایْدَنْ/ برآمده از استفاده + -دن

1. فرایند مورد بهره‌وری قراردادن چیزی؛ استفاده کردن؛ بکار بردن:

   پیش از استفایدن از هر دستگاه برقی باید راهنمایش را خواند.

فعل

استفایدن

• /اِسْتِفایْدَنْ/

1. چیزی را مورد بهره‌وری قرار دادن؛ استفاده کردن؛ بکار بردن:

   دیشب مسواکم را استفایدم.

   آخرین باری که استفایدم اش، دیشب بود.

‎

گردانش فارسی
بن واژه			استفایدن
بن ماضی			استفاید
بن مضارع			استفای
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	استفایدم	استفایدی	استفاید	استفایدیم	استفایدید	استفایدند
	استمراری	می‌استفایدم	می‌استفایدی	می‌استفاید	می‌استفایدیم	می‌استفایدید	می‌استفایدند
	کامل	استفایده‌بودم	استفایده‌بودی	استفایده‌بود	استفایده‌بودیم	استفایده‌بودید	استفایده‌بودند
	التزامی	استفایده‌باشم	استفایده‌باشی	استفایده‌باشد	استفایده‌باشیم	استفایده‌باشید	استفایده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌استفایدم	داشتی می‌استفایدی	داشت می‌استفاید	داشتیم می‌استفایدیم	داشتید می‌استفایدید	داشتند می‌استفایدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	استفایم	استفایی	استفاید	استفاییم	استفایید	استفایند
	استمراری	می‌استفایم	می‌استفایی	می‌استفاید	می‌استفاییم	می‌استفایید	می‌استفایند
	کامل	استفایده‌ام	استفایده‌ای	استفایده‌است/استفایده	استفایده‌ایم	استفایده‌اید	استفایده‌اند
	ملموس	دارم می‌استفایم	داری می‌استفایی	دارد می‌استفاید	داریم می‌استفاییم	دارید می‌استفایید	دارند می‌استفایند
	التزامی	باستفایم	باستفایی	باستفاید	باستفاییم	باستفایید	باستفایند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم استفاید	خواهی استفاید	خواهد استفاید	خواهیم استفاید	خواهید استفاید	خواهند استفاید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		باستفای			باستفایید
	نهی		ناستفای			ناستفایید

برگردان

مورد بهره‌وری قرار دادن

• انگلیسی: use (en)