انگاشتن

فارسی

مصدر گذرا

• /اِنْگاشْتَنْ/

1. راستی/هستی چیزی را باوریدن:

   بانگارید دوباره به دنیا می‌آیید، آیا هرچه تاکنون کردید را بازهم خواهید کرد؟

   راستگویی‌اش را انگاشتم، بعد بهش اعتماد کردم.

   می‌انگاشتم که انسان خوبی نیست، ولی اشتباه کردم.

فعل

انگاشتن [اِنْگاشتَنْ]

‎

گردانش فارسی
بن واژه			انگاشتن
بن ماضی			انگاشت
بن مضارع			انگار
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	انگاشتم	انگاشتی	انگاشت	انگاشتیم	انگاشتید	انگاشتند
	استمراری	می‌انگاشتم	می‌انگاشتی	می‌انگاشت	می‌انگاشتیم	می‌انگاشتید	می‌انگاشتند
	کامل	انگاشته‌بودم	انگاشته‌بودی	انگاشته‌بود	انگاشته‌بودیم	انگاشته‌بودید	انگاشته‌بودند
	التزامی	انگاشته‌باشم	انگاشته‌باشی	انگاشته‌باشد	انگاشته‌باشیم	انگاشته‌باشید	انگاشته‌باشند
	مستمر	داشتم می‌انگاشتم	داشتی می‌انگاشتی	داشت می‌انگاشت	داشتیم می‌انگاشتیم	داشتید می‌انگاشتید	داشتند می‌انگاشتند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	انگارم	انگاری	انگارد	انگاریم	انگارید	انگارند
	استمراری	می‌انگارم	می‌انگاری	می‌انگارد	می‌انگاریم	می‌انگارید	می‌انگارند
	کامل	انگاشته‌ام	انگاشته‌ای	انگاشته‌است/انگاشته	انگاشته‌ایم	انگاشته‌اید	انگاشته‌اند
	ملموس	دارم می‌انگارم	داری می‌انگاری	دارد می‌انگارد	داریم می‌انگاریم	دارید می‌انگارید	دارند می‌انگارند
	التزامی	بانگارم	بانگاری	بانگارد	بانگاریم	بانگارید	بانگارند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم انگاشت	خواهی انگاشت	خواهد انگاشت	خواهیم انگاشت	خواهید انگاشت	خواهند انگاشت
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بانگار			بانگارید
	نهی		نانگار			نانگارید

برگردان

باوریدن به راستی/هستی چیزی

• انگلیسی: assume (en)، imagine (en)