مانستن

فارسی

آوایش

• (ایران) /mānestan/

مصدر لازم

[مانِسْتَن]

1. دیده‌شدن همانند کسی یا چیزی:

   چشمهایش به مادرش می‌ماند (می‌مانسد).

   رفتارهای برادر کوچک‌اِ همانند بزرگ‌اِ می‌مانست!

هم‌معنی

1. مانند شدن، مشابهت داشتن. شباهت داشتن. شبیه بودن

صرف فعل

مانستن

فعل‌ها
بن واژه			مانستن
بن ماضی			مانست
بن مضارع			مان
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	مانستم	مانستی	مانست	مانستیم	مانستید	مانستند
	استمراری	می‌مانستم	می‌مانستی	می‌مانست	می‌مانستیم	می‌مانستید	می‌مانستند
	کامل	مانسته بودم	مانسته بودی	مانسته بود	مانسته بودیم	مانسته بودید	مانسته بودند
	التزامی	مانسته باشم	مانسته باشی	مانسته باشد	مانسته باشیم	مانسته باشید	مانسته باشند
	مستمر	داشتم می‌مانستم	داشتی می‌مانستی	داشت می‌مانست	داشتیم می‌مانستیم	داشتید می‌مانستید	داشتند می‌مانستند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	مانم	مانی	ماند	مانیم	مانید	مانند
	استمراری	می‌مانم	می‌مانی	می‌ماند	می‌مانیم	می‌مانید	می‌مانند
	کامل	مانسته‌ام	مانسته‌ای	مانسته/مانسته‌است	مانسته‌ایم	مانسته‌اید	مانسته‌اند
	ملموس	دارم می‌مانم	داری می‌مانی	دارد می‌ماند	داریم می‌مانیم	دارید می‌مانید	دارند می‌مانند
	التزامی	بمانم	بمانی	بماند	بمانیم	بمانید	بمانند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم مانست	خواهی مانست	خواهد مانست	خواهیم مانست	خواهید مانست	خواهند مانست
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بمان			بمانید
	نهی		نمان			نمانید

منبع

• فرهنگ لغت معین

همچنین ببینید

• مانستگی

برگردان

ترجمه‌ها

• انگلیسی: resemble (en)