پایانشتن

فارسی

مصدر

• /پایانِشْتَنْ/ پایانـ + ـشتن

1. مصدر مجهول پایانیدن:

   با پایانشتن یه اسم به ـدن ممکنه بتوان یه مصدر ساخت.

فعل

پایانشتن

• /پایانِشْتَنْ/

1. فعل مجهول پایانیدن:

   در فارسی، هر مصدر به ـدن یا ـتن پایانشد.

فعل‌ها
بن واژه			پایانشتن
بن ماضی			پایانشت
بن مضارع			پایانش
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	پایانشتم	پایانشتی	پایانشت	پایانشتیم	پایانشتید	پایانشتند
	استمراری	می‌پایانشتم	می‌پایانشتی	می‌پایانشت	می‌پایانشتیم	می‌پایانشتید	می‌پایانشتند
	کامل	پایانشته بودم	پایانشته بودی	پایانشته بود	پایانشته بودیم	پایانشته بودید	پایانشته بودند
	التزامی	پایانشته باشم	پایانشته باشی	پایانشته باشد	پایانشته باشیم	پایانشته باشید	پایانشته باشند
	مستمر	داشتم می‌پایانشتم	داشتی می‌پایانشتی	داشت می‌پایانشت	داشتیم می‌پایانشتیم	داشتید می‌پایانشتید	داشتند می‌پایانشتند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	پایانشم	پایانشی	پایانشد	پایانشیم	پایانشید	پایانشند
	استمراری	می‌پایانشم	می‌پایانشی	می‌پایانشد	می‌پایانشیم	می‌پایانشید	می‌پایانشند
	کامل	پایانشته‌ام	پایانشته‌ای	پایانشته/پایانشته‌است	پایانشته‌ایم	پایانشته‌اید	پایانشته‌اند
	ملموس	دارم می‌پایانشم	داری می‌پایانشی	دارد می‌پایانشد	داریم می‌پایانشیم	دارید می‌پایانشید	دارند می‌پایانشند
	التزامی	بپایانشم	بپایانشی	بپایانشد	بپایانشیم	بپایانشید	بپایانشند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم پایانشت	خواهی پایانشت	خواهد پایانشت	خواهیم پایانشت	خواهید پایانشت	خواهند پایانشت
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بپایانش			بپایانشید
	نهی		نپایانش			نپایانشید