خوراندن

فارسی

مصدر

• /خُرانْدَنْ/ خور + ـاندن

1. مصدر انگیزی خوردن؛ کسی را به خوردن چیزی انگیزاندن (تحریک کردن):

   خوراندن بعضی کودک‌ها کار دشواری است.

2. فرایند باعث خورشتن (خورده‌شدن) چیزی توسط کسی شدن:

   خوراندن غذا به بعضی کودکان کار دشواری است.

فعل

خوراندن

• /خُرانْدَنْ/

1. فعل انگیزی خوردن؛ کسی را به خوردن چیزی انگیزاندن (تحریک کردن):

   کودک هه را کلی غذا خوراندم.

2. محرک/انگیزنده خورشتن (خورده‌شدن) چیزی شدن:

   بستنی هه را به کودک هه خوراندم.

فعل‌ها
بن واژه			خوراندن
بن ماضی			خوراند
بن مضارع			خوران
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	خوراندم	خوراندی	خوراند	خوراندیم	خوراندید	خوراندند
	استمراری	می‌خوراندم	می‌خوراندی	می‌خوراند	می‌خوراندیم	می‌خوراندید	می‌خوراندند
	کامل	خورانده بودم	خورانده بودی	خورانده بود	خورانده بودیم	خورانده بودید	خورانده بودند
	التزامی	خورانده باشم	خورانده باشی	خورانده باشد	خورانده باشیم	خورانده باشید	خورانده باشند
	مستمر	داشتم می‌خوراندم	داشتی می‌خوراندی	داشت می‌خوراند	داشتیم می‌خوراندیم	داشتید می‌خوراندید	داشتند می‌خوراندند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	خورانم	خورانی	خوراند	خورانیم	خورانید	خورانند
	استمراری	می‌خورانم	می‌خورانی	می‌خوراند	می‌خورانیم	می‌خورانید	می‌خورانند
	کامل	خورانده‌ام	خورانده‌ای	خورانده/خورانده‌است	خورانده‌ایم	خورانده‌اید	خورانده‌اند
	ملموس	دارم می‌خورانم	داری می‌خورانی	دارد می‌خوراند	داریم می‌خورانیم	دارید می‌خورانید	دارند می‌خورانند
	التزامی	بخورانم	بخورانی	بخوراند	بخورانیم	بخورانید	بخورانند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم خوراند	خواهی خوراند	خواهد خوراند	خواهیم خوراند	خواهید خوراند	خواهند خوراند
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بخوران			بخورانید
	نهی		نخوران			نخورانید

برگردان

سبب خوردن شدن

• انگلیسی: feed (en)