باشیدن

فارسی

ریشه شناسی

• پهلوی

آوایش

• [با/شِیدن]

آوایش

1. دَ

فعل

است. استن. وجود داشتن

فعل‌ها
بن واژه			باشیدن
بن ماضی			باشید
بن مضارع			باش
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	باشیدم	باشیدی	باشید	باشیدیم	باشیدید	باشیدند
	استمراری	می‌باشیدم	می‌باشیدی	می‌باشید	می‌باشیدیم	می‌باشیدید	می‌باشیدند
	کامل	باشیده بودم	باشیده بودی	باشیده بود	باشیده بودیم	باشیده بودید	باشیده بودند
	التزامی	باشیده باشم	باشیده باشی	باشیده باشد	باشیده باشیم	باشیده باشید	باشیده باشند
	مستمر	داشتم می‌باشیدم	داشتی می‌باشیدی	داشت می‌باشید	داشتیم می‌باشیدیم	داشتید می‌باشیدید	داشتند می‌باشیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	باشم	باشی	باشد	باشیم	باشید	باشند
	استمراری	می‌باشم	می‌باشی	می‌باشد	می‌باشیم	می‌باشید	می‌باشند
	کامل	باشیده‌ام	باشیده‌ای	باشیده/باشیده‌است	باشیده‌ایم	باشیده‌اید	باشیده‌اند
	ملموس	دارم می‌باشم	داری می‌باشی	دارد می‌باشد	داریم می‌باشیم	دارید می‌باشید	دارند می‌باشند
	التزامی	بباشم	بباشی	بباشد	بباشیم	بباشید	بباشند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم باشید	خواهی باشید	خواهد باشید	خواهیم باشید	خواهید باشید	خواهند باشید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بباش			بباشید
	نهی		نباش			نباشید