دوریدن

فارسی

مصدر گذرا

• /دُریدَنْ/ دور + یدن

1. چیزی را به مرکزیت چیزی دیگر سیریدن؛ دور چیزی گرداندن:

   بستنی هه را پیرامون کله‌اش دوریدم. [بستنی هه را دور کله‌اش چرخاندم.]

   بچه هه جوجه‌اش را پیرامون خانه‌اشان دورید.

فعل

دوریدن

‎

گردانش فارسی
بن واژه			دوریدن
بن ماضی			دورید
بن مضارع			دور
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	دوریدم	دوریدی	دورید	دوریدیم	دوریدید	دوریدند
	استمراری	می‌دوریدم	می‌دوریدی	می‌دورید	می‌دوریدیم	می‌دوریدید	می‌دوریدند
	کامل	دوریده‌بودم	دوریده‌بودی	دوریده‌بود	دوریده‌بودیم	دوریده‌بودید	دوریده‌بودند
	التزامی	دوریده‌باشم	دوریده‌باشی	دوریده‌باشد	دوریده‌باشیم	دوریده‌باشید	دوریده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌دوریدم	داشتی می‌دوریدی	داشت می‌دورید	داشتیم می‌دوریدیم	داشتید می‌دوریدید	داشتند می‌دوریدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	دورم	دوری	دورد	دوریم	دورید	دورند
	استمراری	می‌دورم	می‌دوری	می‌دورد	می‌دوریم	می‌دورید	می‌دورند
	کامل	دوریده‌ام	دوریده‌ای	دوریده‌است/دوریده	دوریده‌ایم	دوریده‌اید	دوریده‌اند
	ملموس	دارم می‌دورم	داری می‌دوری	دارد می‌دورد	داریم می‌دوریم	دارید می‌دورید	دارند می‌دورند
	التزامی	بدورم	بدوری	بدورد	بدوریم	بدورید	بدورند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم دورید	خواهی دورید	خواهد دورید	خواهیم دورید	خواهید دورید	خواهند دورید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بدور			بدورید
	نهی		ندور			ندورید

برگردان

سیریدن به مرکزیت چیزی

• انگلیسی: wheel (en)، turn (en)