دیدن

فارسی

مصدر

• /دیدَنْ/

1. فرایند دریافتن چیزی با چشم/توانایی بینایی، معمولا بشکل ناخواسته/غیر منتظره:

   دیدن یه دوست قدیمی در خیابان خیلی باحال است.

فعل

دیدن

• /دیدَنْ/

1. چیزی/کسی را، معمولا بشکل ناخواسته/غیر منتظره، با چشم یا توانایی بینایی دریافتن:

   دوستانم را در صف دیدم.

   پسر هه را سر کوچه دیدم.

   یه نفر را دیدم که داشت صندوق را دستکاری می‌کرد.

2. [به دیدن کسی رفتن] عیادت کردن:

   من به دیدن رفیق بیمارم رفتم.

3. نگریستن؛ نگاه کردن:
4. همه‌ی رفتارهایت را داشتم می‌دیدم.
5. صلاح دانستن:

   درمیان گذاشتن اش با پلیس را بهتر دیدم [دانستم].

‎

گردانش فارسی
بن واژه			دیدن
بن ماضی			دید
بن مضارع			بین
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	دیدم	دیدی	دید	دیدیم	دیدید	دیدند
	استمراری	می‌دیدم	می‌دیدی	می‌دید	می‌دیدیم	می‌دیدید	می‌دیدند
	کامل	دیده‌بودم	دیده‌بودی	دیده‌بود	دیده‌بودیم	دیده‌بودید	دیده‌بودند
	التزامی	دیده‌باشم	دیده‌باشی	دیده‌باشد	دیده‌باشیم	دیده‌باشید	دیده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌دیدم	داشتی می‌دیدی	داشت می‌دید	داشتیم می‌دیدیم	داشتید می‌دیدید	داشتند می‌دیدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	بینم	بینی	بیند	بینیم	بینید	بینند
	استمراری	می‌بینم	می‌بینی	می‌بیند	می‌بینیم	می‌بینید	می‌بینند
	کامل	دیده‌ام	دیده‌ای	دیده‌است/دیده	دیده‌ایم	دیده‌اید	دیده‌اند
	ملموس	دارم می‌بینم	داری می‌بینی	دارد می‌بیند	داریم می‌بینیم	دارید می‌بینید	دارند می‌بینند
	التزامی	ببینم	ببینی	ببیند	ببینیم	ببینید	ببینند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم دید	خواهی دید	خواهد دید	خواهیم دید	خواهید دید	خواهند دید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		ببین			ببینید
	نهی		نبین			نبینید

برگردان

کسی/چیزی را بشکل ناخواسته با توانایی بینایی دریافتن

• آذری: باخماخ
• آلمانی:sehen
• اسپانیایی:vi ver
• ایتالیایی:vedere، vedere، visitare، scorgere
• فرانسوی:voir
• هلندی: zien
• انگلیسی: sight، seeing، see، perceive

عربی

اسم

دیدن /دَیْدَنْ/

1. خوی، عادت، روش

بهاری

صفت

• دیدن /دیدَن/

1. حلاج کننده، حلاج‌گر؛ حلاجی.