نشستن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /نِشَستَن/
مصدر لازم[ویرایش]
نشستن
- قرار گرفتن انسان یا حیوان بر روی سرین خود در جایی؛ در جایی قرار گرفتن، مقابل ایستادن.
- سرین خود را بر روی زمین و جز آن گذاشتن.
| گردانش فارسی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | نشستن | ||||||
| بن ماضی | نشست | ||||||
| بن مضارع | نشین | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او/آن | ما | شما | آنها/ایشان | |
| ساده | نشستم | نشستی | نشست | نشستیم | نشستید | نشستند | |
| استمراری | می‌نشستم | می‌نشستی | می‌نشست | می‌نشستیم | می‌نشستید | می‌نشستند | |
| کامل | نشسته‌بودم | نشسته‌بودی | نشسته‌بود | نشسته‌بودیم | نشسته‌بودید | نشسته‌بودند | |
| التزامی | نشسته‌باشم | نشسته‌باشی | نشسته‌باشد | نشسته‌باشیم | نشسته‌باشید | نشسته‌باشند | |
| مستمر | داشتم می‌نشستم | داشتی می‌نشستی | داشت می‌نشست | داشتیم می‌نشستیم | داشتید می‌نشستید | داشتند می‌نشستند | |
| حال | من | تو | او/آن | ما | شما | آنها/ایشان | |
| ساده | نشینم | نشینی | نشیند | نشینیم | نشینید | نشینند | |
| استمراری | می‌نشینم | می‌نشینی | می‌نشیند | می‌نشینیم | می‌نشینید | می‌نشینند | |
| کامل | نشسته‌ام | نشسته‌ای | نشسته‌است/نشسته | نشسته‌ایم | نشسته‌اید | نشسته‌اند | |
| ملموس | دارم می‌نشینم | داری می‌نشینی | دارد می‌نشیند | داریم می‌نشینیم | دارید می‌نشینید | دارند می‌نشینند | |
| التزامی | بنشینم | بنشینی | بنشیند | بنشینیم | بنشینید | بنشینند | |
| آینده | من | تو | او/آن | ما | شما | آنها/ایشان | |
| خواهم نشست | خواهی نشست | خواهد نشست | خواهیم نشست | خواهید نشست | خواهند نشست | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | بنشین | بنشینید | |||||
| نهی | ننشین | ننشینید | |||||
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن